در روز 29 بهمن 1387 ماموران اداره اطلاعات گراش طي تماسهايي مكرر از حاجي بابا خواجه گراشي شيخ درويشان گنابادي در گراش-لار خواستند تا به ستاد خبري اداره اطلاعات مراجعه نمايد
نامبرده ضمن رد احضار تلفني و طرح اين موضوع كه در آيين دادرسي در قوانين كشور احضار تلفني نداريم و شما مجاز به احضار افراد به طريق تلفن نيستيد از حضور در ستاد خبري اداره اطلاعات خودداري نمود
در همان روز نامه پيوست به درب منزل مشار اليه ارائه گرديد اين نامه كه در پيوست است
اولا سربرگ و آرم ندارد
معلوم نيست اين نامه را چه ارگاني صادر كرده
دوم مهر ندارد
سوم نام امضا كننده ندارد
چهارم بخشدار براي حضور در محلي ديگر غير از بخشداري دعوت نمود
شماره نامه تقلبي است
خواجه گراشي همچنان به اين نامه تمكين ننمود و در پاسخ به ماموران كه پياپي مزاحم ميشدند گفت
اولا نامه بايد از مراجع قضائي باشد
ثانيا بايد يك نسخه تحويل احضار شونده و يك نسخه نزد قاضي و يك نسخه تحويل نيروي انتظامي گردد
ثانيا وزارت اطلاعات با تمام طول و عرضش حتي با رعايت موارد بالا حق ندارد فردي را احضار كند
اصولا وزارت اطلاعات ضابط قضائي نيست
و احضار شما غيرقانوني و قابل پيگيري در محاكم است
سالها است كه وزارت اطلاعات در احضار افراد بدون رعايت موارد قانوني اقدام به احضار آنها مينمايد و با ترس از اينكه اين احضاريه ها در مراجع ملي و بين المللي مورد استفاده واقع شوند از اوراق يادداشت معمولي استفاده مينمايد
رويه وزارت ارشاد نيز در الزام نويسندگان به سانسور كتابهايشان كه براي چاپ ارائه ميدهند نيز همينطور است. وزارت ارشاد نيز كل مطالب مورد نظرش را براي سانسور كتاب روي يك برگ بدون آرم نوشته و به نويسنده يا ناشر ميدهد.
اقدام اين دو وزارتخانه خلاف قانون اساسي و ساير قوانين كشور بوده و براي ترس از پيگيري افراد مورد ظلم واقع شده اينگونه عمل مينمايند و قانون را دور ميزنند