سماع 2

در قسمت اول به توضیح درباره کلمه سماع و تعریف آن پرداختیم، همچنین ذکر شد که صوفیه نسبت به سماع به سه گروه تقسم می شوند:

1.      افراطیون(طرفداران سماع)

2.      بی تفاوتان نسبت به سماع

3.      مخالفان سماع

حال در این قسمت به شرح احوالاتی درباره گروه اول و نمونه هایی از برخورد آنها با این مسئله می پردازیم:

در احوالات افراطیون :

 افلاکی شاگرد مولوی، در مناقب العارفین می­نویسد:

«روزی در حضور مولانا رباب می­زدند و مولانا ذوق­ها می­کرد. از ناگاه عزیزی(یکی از مریدان)درآمد که نماز دیگر (اذان) می­گویند. (.مولوی) لحظه­ای تن زد(صبر کرد) و فرمود: نی نی آن(اذان) نماز دیگر و این سماع نماز دیگر. هردو داعیان حقند؛ یکی (اذان ونماز) ظاهر را به خدمت می­خواهد و این دیگر(سماع)، باطن را به محبّت حق می­خواند.[1]»

در جایی دیگر، در مقابل حدیث حضرت رسول(ص) که می­فرمایند: «حبب الی من الدنیا النساء والطیب وقرة عینی الصلوه»، مولوی می­گوید: ما از این عالم سه چیز را اختیار کردیم: یکی سماع و یکی فقاع(ابجو) و یکی حمام.[2]

مشاهده می شود کسی را که پدر عرفان امروزی می خوانند!! چگونه سماع و رقاصی را بر نماز نازل شده بر پیامبر اکرم(ص) ترجیح می دهد. مولوی به عنوان یکی از صوفیان سنّی افراطی که متاسفانه امروزه در جامعه تشیع تا جایی مورد احترام قرار می گیرد که به عنوان معلم اخلاق از او نام برده می شود!! باید سوال کرد آیا در کلام نورانی اهل بیت(ع) اخلاق نیست که آقایان به اصطلاح روشنفکر!! متمسک به مولوی سنی می شوند؟ آیا این حرکت توهین به ساحت تشیع و ائمه هدی نیست؟ اعاذنا الله من الفتن آخر الزمان.

نمونه های این افراطی گری در طول تاریخ تصوف بسیار زیاد است که اگر بخواهیم از هرکدام یک جریان را نقل کنیم مثنوی هفتاد من می شود. لذا سعی می کنیم که به طور اختصار فقط برای آشنایی عزیزان مواردی ذکر کنیم.

ادامه دارد

نوشته شده توسط :

نظرات ديگران [ نظر]