در این قسمت نظر مبارک امام خمینی(ره) را در رابطه با صوفیه که در کتاب چهل حدیث فرمودند را برای کسانی که ادعا دارند امام صوفی بوده وبا آنها رابطه خوبی داشته قرار می دهم تا مشتی محکم بر یاوه گویانی باشد که بعد رحلت علما آنها متصف به فرقه های منحرف خود می کنند.

آن بیچاره ای که خود را مرشد وهادی خلایق داند ودر مسند دستگیری و تصوف قرار گرفته از این دو(عارف نما و حکیم نما) حالش پست تر وغمزه اش بیشتر است. اصطلاحات این دو دسته را به سرقت برده وسر وصورتی به متاع بازار خود داده ودل بندگان خدا را از حق منصرف ومجذوب به خود نموده وآن بیچاره صاف وبی آلایش را به علما وسایر مردم بدبین نموده؛ برای رواج بازار خود فهمیده یا نفهمیده پاره ای از اصطلاحات جاذب را به خورد عوام بیچاره داده گمان کرده به لفظ «مجذوبعلی شاه» یا «محبوبعلی شاه» حال جذبه وحب دست دهد! ای طالب دنیا وای دزد مفاهیم! این کار تو هم اینقدر کبر وافتخار ندارد. بیچاره از تنگی حوصله و کوچکی کلّه گاهی خودش هم بازی خورده خود را دارای مقامی دانسته. حب نفس و دنیا به مفاهیم مسروقه و اضافات و اعتبارات پیوند شده یک ولیده ناهنجاری پیدا شده؛ واز انضمام اینها یک معجون عجیبی واخلوطه غریبه ای فراهم شود! وخود را با این همه عیب مرشد خلایق و هادی نجات امت ودارای سرّ شریعت، بلکه وقاحت را گاهی از حدّ گذرانده، دارای مقام ولایت کلیه دانسته! این نیز از کمی استعداد وقابلیت وتنگی سینه وضیق قلب است.[1] 

نوشته شده توسط :

نظرات ديگران [ نظر]